ساعتی با خستگی ناپذیران روزهای تاریک کرونایی

سربازان خط مقدم مبارزه با کرونا، بیش از ۶۰۰ روز می‌شود که با عشق و فداکاری، جان خود را در جنگی تمام عیار، سپر بلای ویروسی نامرئی کرده‌اند تا خانواده‌ای داغدار نشود حتی اگر حال و روز خوشی نداشته باشند، دلسوزی و مراقبت از بیماران برای آن‌ها تعطیلی ندارد و آن را جزوی از وظایف ذاتی خود می‌دانند، فرشتگان سپیدپوشی که فشار کاری و خستگی را از یاد برده و مرهمی بر روح و تن رنجور بیماران می‌شوند.

ساعت‌ها گرما و وزن لباس سنگین را تحمل می‌کنند، تا با فداکاری و عشق، امیدبخش خانواده‌ای چشم انتظار باشند. سخت است نگهداری کسی که شاید عزیزترین فرد زندگی‌اش نیز حاضر نباشد نزدیکش برود و از فاصله فقط نگاهش کند، ولی این سفیدپوشان در همان روزهای نخست، بدون تجهیزات با فداکاری تمام در مقابل ویروسی ناشناخته و نامرئی جان فشانی کردند و نگذاشتند تا حدالامکان عزیز خانواده‌ای پر بکشد.

ملاقات ممنوع!

اینجا ملاقات ممنوع است، زنگ آیفون درب بخش آی سیو بیماران کرونایی را فشار می‌دهیم، درب آهنی آی سیو به روی ما باز می‌شود با روی گشاده و با لبخندی که از زیر ماسک زیاد معلوم نیست به استقبال ما می‌آیند، بخش پر از بیماران کرونایی است که بعضی زیر ونتیلاتور و بعضی نیز با سرفه‌هایی فراوان و بی حال روی تخت دراز کشیده‌اند.

پرستاران مانند مادری مهربان هر چند دقیقه‌ای بر بالین بیماران حضور می‌یابند و داروها را طبق دستور پزشک به بیماران تجویز می‌کنند.

ساعتی با خستگی ناپذیران روزهای تاریک کرونایی

به مناسبت روز پرستار هم صحبت پرستاران بخش کرونا می‌شویم تا از سختی‌ روزهای تاریک کرونایی بگویند.

بخش I.C.U ۷ کووید۱۹ بیمارستان امام رضا

الهام محمودی متولد ۱۳۷۴ دارای مدرک کارشناسی ارشد پرستاری گرایش داخلی – جراحی، حدود چهار سال است به خاطر علاقه‌ی شدید، وارد حیطه‌ی پرستاری شده است و دو سالی می‌شود در بخش آی سیوی بیماران کرونایی بیمارستان امام رضای تبریز مشغول به کار است.

ابتدای کارم، با مراقبت از بیماران کرونایی شروع شد

او با بیان این‌که عاشق شغلم و کمک به بیماران هستم و با هدف خدمت به بیماران وارد محیط بیمارستان شده‌ام، به ایسنا می‌گوید: شروع کارم مصادف با شیوع کرونا شد و ابتدای کارم، را با مراقبت از بیماران کرونایی شروع کردم، متاسفانه شیوع کرونا تاثیرات بسیار منفی از لحاظ روحی، روانی و جسمی نه تنها من بلکه روی تمام همکارانم داشت.

وی بخش آی سیو محل نگهداری بدحال‌ترین بیماران و زیر ونتیلاتور است، بیان می‌کند: اوایل شیوع کرونا هر روز با فوت بیماران کرونایی مواجه بودیم و شرایط بسیار بحرانی در بخش‌های آی سیو سپری می‌کردیم شاید از هر ۱۰ نفر بیمار کرونایی بستری، تنها یک نفر بهبود می‌یافت.

ساعتی با خستگی ناپذیران روزهای تاریک کرونایی

محمودی ادامه می‌دهد: خوشبختانه اکنون با واکسیناسیون گسترده، بهبودی بیماران نسبت به اوایل بسیار مطلوب‌تر شده است و فشار کاری پرستاران نسبت به اوایل کم‌تر شده و طی ۱۰ روز اخیر وضعیت رو به بهبودی پیش رفته است به طوری که اکثر بیماران بعد از بهبودی به سلامتی ترخیص می‌شوند و این باعث امیدواری و تزریق انرژی به پرستاران می‌شود.

خطر ابتلای پرستاران بخش کرونایی بیشتر از هر جایی است

وی با بیان این‌که با توجه به نگهداری بیماران بدحال کرونایی در بخش آی سیو خطر ابتلای پرستاران به کرونا بسیار بیشتر از هر جایی بود، بیان می‌کند: زمانی که برای مراقبت از بیماران کرونایی زحمات زیادی می‌کشیم‌ ولی نتیجه‌ای برای بهبودی‌اش حاصل نمی‌شود تاثیر بسیار بدی روی روحیه‌ی پرستاران دارد.

وی ادامه می‌دهد: هیچ موقع تصور نمی‌کردم روزی در حیطه‌ی کاریم با چنین وضعیتی روبرو شوم که در آن حتی عزیزترین کس بیمار، از نگهداریش دچار ترس و وحشت شود، یعنی شاید هیچ کسی فکر نمی‌کرد که روزی کرونا باعث شود روی عزیز خود را نبیند و از ملاقاتش در بیمارستان محروم بماند.من در خانه هم بیمار بدحال کرونایی زیر ونتیلاتور داشتم و مجبور بودم بعد از شیفت کاری به او نیز رسیدگی کنم در این شرایط خودم نیز به کرونا مبتلا شدم ولی با این حال مجبور بودم کارم را ادامه بدهم در حالی که حتی بسیاری از کادر از پرستاری انصراف دادند و ترک شغل کردند.

محمودی با بیان این‌که با شیوع کرونا حدود سه ماه از خانواده‌ام به طور کامل دوری می‌کردم، بیان می‌کند: اوایل کرونا با این که خانواده‌ام نیز به کرونا مبتلا شدند ولی به دلیل شیفت‌های کاری فشرده امکان دیدن زیاد خانواده حتی همسرم را نداشتم و بعد از شیفت‌های کاری مدت زیادی به تنهایی در خانه و به دور از همه می‌ماندم تا عفونتی به اعضای خانواده منتقل نشود اما اکنون بعد از گذشت دوسال از درگیری با این بیماری به آن عادت کرده‌ایم و به زندگی خود در کنار این بیماری ادامه می‌دهیم.

مردم از کنار من بودن دچار ترس و وحشت می‌شدند

وی در خصوص این‌که زمانی که افراد متوجه می‌شوند پرستار بخش کرونایی هستم از کنارم بودن دچار ترس و وحشت می‌شوند، ادامه می‌دهد: اوایل کرونا دوست و آشنا از من وحشت می‌کردند و این امر برایم بسیار ناراحت کننده بود ولی رفته رفته به این شرایط عادت کردم، با اینکه هر روز در بخش آی سیو با بیماران بد حال کرونایی سر و کار داشتم ولی خانواده و همسرم هیچ زمانی از کنار من بودن دچار ترس و وحشت نشده‌اند.

هیچ گونه ترسی از مراقبت بیماران کرونایی نداشته‌ام

وی با اشاره به حضور مداومش طی این دو سال بر بالین بیماران کرونایی، ادامه می‌دهد: از همان ابتدا هیچ گونه ترسی از مراقبت بیماران کرونایی نداشته‌ام چرا که معتقدم این بخش نیز جزوی از شغلم است، زمان جنگ کسی را مجبور به حضور در خط مقدم نمی‌کردند بلکه هرکسی با عشق و علاقه و روحیه‌ی ایثارگری‌اش در آنجا حضور می‌یافت اکنون نیز کسی ما رو برای حضور بر بالین بیماران کرونایی مجبور نکرده است من نیز می‌توانستم مثل سایر افراد از کارم انصراف داده و در خانه ام امن و امان بنشینم.

این پرستار ادامه می‌دهد: اوایل کرونا حتی با بدترین شرایط و با کم‌ترین تجهیزات با حجم وسیع بیماران کار کردیم ولی هیچ زمان از کارمان دست نکشیده و دلسرد نشدیم اکنون شکر خدا از تجهیزات کامل برخوردار هستیم.

پرستاری، یعنی فداکاری/بازهم پرستاری را انتخاب می‌کنم

وی با بیان این‌که پرستاری یعنی فداکاری، ادامه می‌دهد: اگر عشق و فداکاری نباشد هیچ زمانی نمی‌توان در این شغل دوام آورد در غیر اینصورت هر روز باید با غر زدن در محل کار حضور پیدا کنیم و با اعصاب‌خوردی به خانه برگردیم، دعای خیر بیماران و شادی از بهبودی‌شان، ما پرستاران را به کارمان وابسته و دلبسته کرده است اگر دوباره بخواهم شغل انتخاب کنم باز هم پرستاری را با عشق و علاقه انتخاب می‌کنم.

محمودی ادامه می‌دهد: اگر عشق و فداکاری نباشد هیچ کسی نمی‌تواند پوشیدن چند دقیقه‌ای لباس‌های مخصوص را در شیفت کاری‌اش تحمل کند در حالی که ما هر روز با تحمل گرمای این لباس‌ها بر بالین بیماران بدحال کرونایی حاضر می‌شویم.

ساعتی با خستگی ناپذیران روزهای تاریک کرونایی

وی ادامه می‌دهد: اکنون وضعیت رو به بهبودی رفته و در وضعیت آبی قرار داریم امیدوارم به زودی شاهد جمع آوری بخش آی سیو بیماران کرونایی باشیم، از مردم نیز خواهش می‌کنیم واکسینه شوند و از این تفکر که به واکسن هیچ اعتقادی ندارند دست بکشند.

وی با بیان این‌که پرستاران بخش آی سیو به دلیل مراقبت‌ها از بیمار، بیشتر از پزشکان درگیری داشته‌اند، ادامه می‌دهد: تمامی پرستاران به ویژه پرستاران بخش آی سیو در طول این بیماری، ۲۴ ساعته درگیر مراقبت از بیماران بوده‌اند و از لحاظ روانی و جسمی دچار آسیب شده‌اند به طوریکه اکثر همکارانم سه بار یا شاید بیشتر به کرونا مبتلا شدند به همین دلیل بهتر است این قشر بیشتر از همه از لحاظ روحی و روانی مورد حمایت قرار بگیرند.

بخش ۹ I.C.U کووید ۱۹ بیمارستان امام رضا

لعیا استوار- پرستار بخش آی سی یو کووید ۱۹ بیمارستان امام رضا با ۱۳ سال سابقه‌ی کاری، دو سالی می‌شود پرستار بخش آی سی یو بیماران کرونایی است.

او با بیان این‌که قبل از انتخاب این شغل، تمامی سختی‌های آن را به جان خریده بودم، ادامه می‌دهد: هر چند رشته‌ی ما به گونه‌ای است که باید هر لحظه آمادگی لازم را برای مواجه با هر نوع بیماری داشته باشیم ولی تصور نمی‌کردیم روزی چنین بیماری و اپیدمی همه را دچار کند و دنیا را برهم‌بزند.

خودم را به خدا سپرده‌ام

وی ادامه می‌دهد: با وجود تمام سختی‌ها، هیچ موقع به استعفا از شغلم فکر نکرده‌ام، همیشه خودم را به خدا سپرده‌ام و همواره بر تمامی ترس‌هایم‌ با توکل به خدا غلبه کرده‌ام.

ساعتی با خستگی ناپذیران روزهای تاریک کرونایی

عید، روز تعطیل یا روز عادی برای پرستاران فرقی ندارد

وی با بیان این‌که بخش آی سیو، بخش پر کار مراقبت از بیماران است، می‌گوید: تحمل شیفت‌های فشرده‌ی کاری، خستگی مزمن روحی و جسمی، کمبود وقت کافی برای استراحت از جمله سختی‌های کار پرستاری است، عید، روز تعطیل یا روز عادی برای پرستاران فرقی نمی‌کند همگی سر شیفت باید در محل کار حضور پیدا کنند و به سختی می‌توانند به زندگی شخصی خود برسند هرچند این شرایط را پذیرفته‌ایم ولی زندگی ما از روند عادی خود خارج می‌شود، انتظار داشتیم حتی مرخصی بدون حقوق برای ما در نظر بگیرند ولی فرصتی برای استراحت نداشته‌ایم.

وی ادامه می‌دهد: تحمل شیفت شب و مراقبت از بیمار بدحال سخت ترین قسمت کار پرستاری است که واقعا پرستار سختی زیادی از شب تا صبح از لحاظ جسمی و روحی تحمل می‌کند.

مردم رعایت کنند تا زحمات پرستاران به هدر نرود

استوار در پایان خاطرنشان می‌کند: خوشحالم که آمار کرونا رو به کاهش است ولی از مردم خواهش می کنیم نکات بهداشتی را رعایت کنند تا زحمات پرستاران به هدر نرود.

نفیسه مرادیان متولد ۱۳۷۶ است که بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی، در بخش آی سیو بیماران کرونایی مشغول به کار شده است.

او با بیان این‌که ابتدای کارم با کرونا شروع و تمام تصوراتم از سختی کارم چندین برابر شد، به ایسنا می‌گوید: اکنون دو سالی است کارم را با پرستاری در بخش آی سیو شروع کرده‌ام.

فرصتی گیر بیاورم برای بهبود حال روحی‌ام به روانشناس می‌روم

وی ادامه می‌دهد: روحیه‌ای که قبل از کرونا داشته‌ایم را از دست داده‌ایم و از لحاظ روحی دچار افسردگی شده‌ایم، اگر فرصتی گیر بیاورم برای بهبود حال روحی ام دوره‌های روانشناسی را دریافت می‌کنم.

ساعتی با خستگی ناپذیران روزهای تاریک کرونایی

وی با بیان این‌که ترخیص مریض بدحال بعد از بستری طولانی مدت، بهترین حس را به من منتقل می‌کند، ادامه می‌دهد: بهبودی بیماران و ترخیص آن‌ها از بخش، تمامی خستگی را از تنمان در میآورد چرا که وقتی می‌بینیم زحمات مراقبتمان از بیمار هدر نرفته است، از ته دل شاد می‌شویم.

براساس این گزارش؛ هرچقدر هم از تلاش و زحمات سپیدپوشان صبور بنویسیم باز کم نوشته‌ایم، سپیدپوشان فداکار و زحمت کش روزتان مبارک.

ساعتی با خستگی ناپذیران روزهای تاریک کرونایی